این اقدام نه تنها موجب صرفه‌جویی ۳.۳ میلیون دلاری در هزینه‌ها شد، بلکه گامی بلند در راستای اقتصاد چرخشی و حفظ محیط زیست برداشته است. – کاهش چشمگیر ضایعات: حجم ضایعات پلیمری از ۱۲,۱۱۶ تن در سال ۱۴۰۰ به ۲,۶۸۵ تن در سال ۱۴۰۳ رسید.
– افزایش تولید همزمان با کاهش ضایعات: با وجود کاهش ضایعات، تولید محصولات پلیمری ۲۶ درصد رشد داشته که نشان‌دهنده بهبود بهره‌وری و کارایی فرآیندها است. –
صرفه‌جویی ارزی: کاهش ضایعات معادل جلوگیری از هدررفت ماهانه ۶۹۰ تن مواد اولیه است که در شرایط تحریم‌ها، دستاوردی استراتژیک محسوب می‌شود.
۱. نظارت هوشمند بر خط تولید: نصب سیستم‌های مانیتورینگ لحظه‌ای برای شناسایی و رفع سریع نقص‌ها.
۲. بهینه‌سازی فرمولاسیون مواد: همکاری با مراکز پژوهشی برای کاهش خطا در ترکیبات پلیمری.
۳. آموزش نیروی انسانی: برگزاری دوره‌های تخصصی کنترل کیفیت برای اپراتورها و مهندسان.
۴. مدیریت زنجیره تأمین: تأمین قطعات کلیدی با هماهنگی دقیق به منظور جلوگیری از توقف خط تولید.
سید حیدر میرجهانمردی، رئیس کنترل کیفیت پتروشیمی مارون، در گفتگو با رسانه فولادسازذان تأکید کرد: «این موفقیت، نتیجه همگرایی بین بخش‌های فنی، تحقیقاتی و اجرایی است.
برنامه‌ریزی ما برای سال آینده، کاهش ضایعات به زیر ۵۰۰ تن و تبدیل مارون به الگوی منطقه‌ای صنعت سبز است.» –
پیوند اقتصاد و محیط زیست: کاهش ضایعات پلیمری علاوه بر صرفه‌جویی اقتصادی، از آلودگی آب‌ها و خاک ناشی از دفن پسماندها جلوگیری می‌کند. –
تأثیر بر بازار جهانی: با توجه به نقش پتروشیمی مارون در تأمین مواد اولیه صنایعی مانند خودروسازی و بسته‌بندی، این تحول می‌تواند رقابت‌پذیری ایران در بازارهای صادراتی را افزایش دهد. –
الهام‌بخشی به سایر صنایع: این تجربه نشان می‌دهد که فناوری‌محوری و مدیریت یکپارچه حتی در شرایط چالش‌برانگیز، دستیافتنی است.
