مرد به هنگام اجرای صیغه نکاح چیزی را به زنش می‌دهد که نشان‌دهنده قصد او برای نکاح باشد و در اصطلاح مَهریه یا کابین یا صداق نامیده می‌شود. این هدیه و بخشش که از طرف مرد انجام می‌شود، امروزه به هدف پایبندی به لوازم زندگی مشترک و ارتباط زناشویی یا ضامنی برای حق طلاق زن درآمده است.
در آموزه‌های دینی برای مَهریه، مقدار معینی تعیین نشده‌است. همچنین در نوع مَهریه نیز محدودیتی وجود ندارد و هر چیزی که ارزش مالی داشته باشد، می‌تواند مَهریه قرار گیرد؛ مانند طلا، نقره، پول‌های رایج، لوازم زندگی، یا حتی آموزش قرآن یا آموزش علم یا مهارتی ویژه چرا که برای آموزش نیز می‌توان ارزش مالی تعیین کرد. در صدر اسلام مَهریه از قسمتی از اموال موجود مرد پرداخت می‌شد.
در حال حاضر، مهریه در ایران مشمول مالیات نیست و دریافت آن برای زوجه معاف از مالیات است. بر اساس ماده ۱۴۴ قانون مالیات‌های مستقیم، مهریه اعم از منقول و غیرمنقول از پرداخت مالیات معاف می‌باشد.
سازمان امور مالیاتی کشور نیز در واکنش به شایعات مربوط به دریافت مالیات از مهریه، اعلام کرده است که مهریه طبق قانون معاف از مالیات است و هیچ قانون جدیدی در این زمینه تصویب نشده است.
با این حال، در مجلس شورای اسلامی طرح‌هایی برای اصلاح قانون مهریه مطرح شده است که در صورت تصویب، ممکن است تغییراتی در این زمینه ایجاد شود.
در نتیجه، تا زمانی که قانون جدیدی در این خصوص تصویب و اجرایی نشود، مهریه همچنان از پرداخت مالیات معاف است.
